O łowisku

Previous Next

W tym przedsionku Laponii (zaledwie 10 godzin jazdy z portu w Nynäshamn) znajdą Państwo wielką liczbę wspaniałych jezior i rzek, obfitujących w pstrągi, lipienie, okonie, jazie, a przede wszystkim dorodne szczupaki. Jest ich tam mnóstwo, a średni rozmiar łowionych ryb powinien zadowolić każdego malkontenta. Wiemy jedno: kto raz zasmakuje wędkowania w tej części Szwecji, będzie tu powracał namiętnie przez kolejne lata!

Wody bezwstydnie „zaszczupaczone”

Łowiska w północnej Szwecji są jeszcze ciągle niedoceniane przez łowców szczupaków. Ludziom wydaje się, że to wyłącznie kraina pstrągów, łososi i lipieni. Tymczasem właśnie szczupak (obok okonia) jest najpopularniejszą z występujących tam ryb – przynajmniej w środkowej i południowej części Laponii. Na dodatek mało kto nastawia się tam na połowy „zębatych”, goniąc głównie za wspomnianymi łososiowatymi. W efekcie w wielu niewielkich nawet jeziorkach szczupaki można liczyć na setki i tysiące, choć dominują sztuki niewielkie, kilogramowe. Jest jednak również trochę akwenów, w których ryby te mają wyjątkowo dużo pokarmu i rosną znacznie szybciej, niż gdzie indziej.

Nasze biuro skupia się na wyszukiwaniu takich właśnie rarytasów. Jednym z nich są jeziora i rzeki okolic miasta Dorotea. Żyjące w nich szczupaki są nie tylko silne i pięknie ubarwione, ale również dorastają często do metra, a nawet metra i dwudziestu centymetrów. Są przy tym grube – ich waga nierzadko przekracza 10 kilogramów. Takie okazy nie trafiają się na zawołanie, ale w czasie pięciodniowego testu w roku 2013 wysłana przez nas grupa z Jackiem Kolendowiczem w składzie złowiła „z marszu” aż trzy ryby przekraczające metr długości i kilkanaście „dziewięćdziesiątek plus”. Na dodatek co najmniej trzy kolejne szczupaki wyraźnie przekraczające metr uwolniły się z haka w czasie holu. To była cena, jaką wędkarze zapłacili za stosowanie bezzaczepowych gum bez tzw. „dozbrojek”.

Takich szczupaków są tu tysiące...

Szczupaki łowi się tam w dwóch dużych jeziorach, na pięknej dzikiej rzece z szerokimi rozlewiskami, a także w kilku mniejszych akwenach, ukrytych w gęstym lesie. Wszędzie wędkarze mają do dyspozycji łódki i mogą codziennie wymieniać się, poznając za każdym razem nową wodę. Dziennie łowi się zwykle od kilku do kilkunastu drapieżników na głowę, a czasem i jeszcze więcej. Atrakcyjnym dodatkiem w trakcie polowania na esoksy są grube okonie. Sztuki przekraczające 30 centymetrów występują powszechnie. Zarówno szczupaki, jak i okonie, z uwagi na znikomą jak dotąd presję, biją w spinningowe przynęty bez ceregieli. To nie to samo, co ostrożne ryby z innych, znacznie bardziej popularnych łowisk. Naprawdę warto spróbować, aby poczuć różnicę!

Ach te jazie...

Tłuste lapońskie jazie to wspaniała odskocznia od szczupaków i okoni. Nie są wprawdzie tak silne i nie biorą tak „atomowo” jak te pierwsze, ale walczą również ambitnie, a ich niepospolite rozmiary ucieszą każdego wędkarza. Sztuki kilogramowe to norma, dwukilogramowe trafiają się praktycznie codziennie, a przy odrobinie szczęścia możemy trafić nawet na trzykilowce. Ryby nie są tak ostrożne, jak te znane nam z polskich rzek – pewnie biorą nie tylko na duże wirówki nr 4 lub 5, ale nawet na spore gumy, nie wyłączając bezzaczepowych! Na zdjęciach, ze swą złocistą łuską i ciemnoczerwonymi płetwami, prezentują się wyjątkowo okazale. Namawiamy Państwa gorąco do połowu tej sportowej i jakże pięknej ryby. Ich obfitość w oferowanych przez nas lapońskich łowiskach Dorotei to prawdziwa gratka.

Tłusty lapoński jaź złowiony na błystkę obrotową.

Na deser pstrągi – i to jakie!

Mamy też coś dla miłośników pstrąga potokowego. I to grubego, jakiego na północnych rubieżach naszego kontynentu wcale nie jest Mamy też coś dla miłośników pstrąga potokowego. I to grubego, jakiego na północnych rubieżach naszego kontynentu wcale nie jest łatwo znaleźć. Na oferowanych przez nas terenach mogą Państwo wędkować na pięknej leśnej rzece, zasobnej w ryby 2-3 kilogramowe! Rekordowe sztuki są nawet dwa razy większe, ale to już rywale wyjątkowo sprytni i trudni do skuszenia sztuczną przynętą. W rzece żyją tylko stuprocentowo dzikie pstrągi. W trakcie wspomnianego testu polskim wędkarzom udało się zaliczyć jedną rybę dwukilogramową (60 cm) i kilka mniejszych (40-50 cm). Prawie wszystkie w trakcie 2-3 godzinnych nocnych wypadów. Walczący z nimi redaktor Jacek Kolendowicz przeżył naprawdę niezapomniane chwile… Póki co, rzekę tę pozostawiamy w tajemnicy wyłącznie dla naszych klientów. Niejeden Szwed dałby się bowiem pokroić, za możliwość wędkowania na takim pstrągowym łowisku. Rzeczne pstrągi nie są łatwe i nie biorą seryjnie, a w niektóre dni trudno jest je w ogóle skusić sztuczną przynętą, niemniej każdy cierpliwy łowca powinien w końcu doczekać się momentu żeru dużych sztuk, który daje szansę na ustanowienie nowego życiowego rekordu.

Piękny dwukilowy pstrąg skutecznie wyholowany w środku nocy.

Poza rzeką w okolicy jest też jezioro, zarybione kilka lat temu przez miejscowy klub wędkarski narybkiem pstrąga potokowego. Obecnie ryby dorosły już do 40 cm i świetnie biorą na spinning oraz sztuczną muchę. Naszej grupie testowej udało się złowić nawet jednego „potoka” o długości 53 cm. Zdaniem miejscowych pstrągi podobno wchodzą na tarło do małej, wpadającej do jeziora rzeczki. Będzie ich więc coraz więcej. Ryby są pięknie ubarwione, mają śliczny kształt i zachowują się jak ich zupełnie dzicy pobratymcy.

Na płytkich przelewach można połowić jazie.