Górka marzeń

W lipcu 2009 roku ekipa naszego biura, w której znalazł się również znakomity wędkarz i producent woblerów Dariusz Małysz, przybyła nad jezioro Krøderen na krótki, zaledwie trzydniowy test połowu szczupaków. Zachęciło nas do tego opowiadanie niemieckich kolegów, którzy w maju złowili tu niewiarygodną liczbę zębatych drapieżników, w tym kilka okazów przekraczających 10 kg masy! Fascynujący reportaż z ich wyprawy ukazał się w magazynie wędkarskim "Rute und Rolle".

Również nam, pomimo dość ciepłego i "mało wędkarskiego" lipca, udało się doskonale połowić. Dość szybko znaleźliśmy wskazaną nam przez gospodarza na mapie górkę wychodzącą z dużej głębiny na zaledwie dwa metry. Na jej szczycie, który stanowił rozległy płaski blat, rosły gęste podwodne trawy. Już w pierwszym rzucie, po wykonaniu przeze jednego z nas zaledwie dwóch obrotów korbką kołowrotka, wielkiego tonącego dżerka agresywnie zaatakował spory szczupak. Po wyholowaniu oraz podebraniu piekielnie silnej i cudownie ubarwionej ryby zważyliśmy ją. Miała 4 kg i 90 cm długości. Jak się później okazało, było to tylko preludium.

Jezioro starego typu

Przez kolejnych kilka godzin wyholowaliśmy co najmniej 30 szczupaków, a każdy z nich miał ponad 3 kg masy! To wprost niewiarygodne, ale tego dnia średnia waga drapieżników oscylowała pomiędzy 4 a 5 kg, a największe dochodziły do siedmiu. Szczupaki, które stadami wpływały na szczyt górki na żer, atakowały każdą wrzuconą do wody przynętę, niezależnie od jej koloru czy sposobu prowadzenia. Można wręcz powiedzieć, że udziwnianie pracy, jak podszarpywanie czy opad, owocowało zmniejszeniem liczby brań i skutecznych zacięć. Najlepsze było zwykłe, szybkie prowadzenie po linii prostej. Jak u nas na Mazurach trzydzieści lat temu. Dlatego szybko nazwaliśmy Krøderen "jeziorem starego typu", czyli takim, gdzie duże szczupaki biorą przy każdej pogodzie, o każdej porze roku i na każdą niemal przynętę.

Następny dzień przyniósł bardzo podobne wyniki, choć na naszej górce z powodu silnego wiatru połowiliśmy jedynie trzy godziny - i to też z przerwami. Ostatniego dnia rano w łowieniu przeszkodziła nam nadciągająca burza, a po południu na podwodnej łące pojawiły się młodsze roczniki szczupaków - tym razem brały ryby w przedziale 2-3 kg. No cóż te duże, po najedzeniu się do syta, musiały w końcu odpocząć. Wyjeżdżaliśmy z żalem, który trudno opisać. Wniosek nasuwał się sam: woda należy do najlepszych szczupakowych łowisk, jakie w życiu widzieliśmy.

Gdy nie biorą na płyciznach, są w toni

W kolejnych latach nad Krøderen wybrało się kilkanaście grup naszych klientów. Meldunki potwierdzały olbrzymi potencjał jeziora, jednak ryby nie zawsze były łowione na wspomnianym blacie oraz innych płytszych miejscach. Czasem ich tam po prostu nie było, na co wskazywał całkowity brak brań przez wiele dni. Ci wędkarze, którzy w takich sytuacjach potrafili się przestawić na łowienie głębiej, po dłuższych lub krótszych poszukiwaniach w końcu dobierali się od ryb. I to jakich ryb! Łowione okazy dochodziły do 120 cm, a nawet przekraczały te magiczną granicę.

Szczupaki często żerowały w toni, gromadząc się wokół stad drobnicy. Brały wówczas na różnych głębokościach – od 10 do 20 metrów. Kluczem do sukcesu było więc aktywne poszukiwanie z echosondą ławic małych i średnich rybek, a po ich znalezieniu eksperymentowanie z przynętami wokół nich. Tak więc jadąc na Krøderen nie wolno nastawiać się tylko na klasyczne obławianie płycizn. Czasem taka taktyka nie przyniesie żadnych efektów. Co więcej – charakter tego jeziora, przypominającego głęboki i skalisty fiord, wskazuje właśnie na toń jako miejsce przebywania największych okazów. A jest ich tam taka ilość, że spokojnie starczy dla wszystkich na wiele lat. Tym bardziej, że dużych ryb się przecież nie zabija…