O łowisku

Previous Next

W Laponii są miejsca, gdzie łowienie ryb jest dziecinnie łatwe. Po prostu wypływasz na wodę, kotwiczysz łódź w miejscu rokującym nadzieję, rzucasz spinningiem, czujesz branie, zacinasz, holujesz i podbierasz rybę. I za chwile kolejną. I znowu. I tak przez dobrych kilkanaście minut, a potem zmieniasz miejsce i wszystko zaczyna się od początku.

Jednym z takich miejsc jest opisywane właśnie łowisko, którym jest gigantyczne jezioro, będące boczną odnogą rzeki Umeälven. Kilkusethektarowy akwen jest otoczony wzgórzami i gęstym lasem. Niektóre jego rejony są całkowicie dzikie i odludne, a dotrzeć w nie można tylko łodzią – nie ma w okolicy żadnych dróg lądowych.

Na wielkie lapońskie szczupaki

Opisywane przez nas łowisko słynie z naprawdę olbrzymich szczupaków. Jest jednak mało znane nawet w samej Szwecji. Łowi na nim niewielu wędkarzy, a ci, których tam od czasu do czasu można jednak spotkać, przyjeżdżają z bardzo daleka i strzegą jak tylko mogą tajemnic swego łowiska marzeń.

Gospodarz, z którym współpracujemy, opowiadał nam niesamowite historie o wielkich zębatych paszczach, zamieszkujących toń tego jeziora. Najlepsze stanowiska do połowu szczupaków są dość trudno dostępne, gdyż płynięcie do nich najmuje co najmniej pół godziny. Jednak osoby nastawione na wielkie trofea powinny bezwzględnie pływać tam każdego dnia – jak tylko pogoda na to pozwoli. Największe szczupaki – o masie 10 kilogramów i większe - żerują tam w toni na stadach drobnicy, jednak od czasu do czasu można znaleźć je również bliżej brzegu – na ostrych stokach i kantach dna, a nawet na zupełnych płyciznach w pobliżu trzcin czy kamienistych raf.

Poza wielkimi okazami można w tym miejscu wyłowić się do przysłowiowego bólu rąk ryb mniejszych rozmiarów. Podczas naszego testu w roku 2019 w niemal każdej zatoczce do której wpływaliśmy notowaliśmy brania szczupaków a masie od jednego do czterech kilogramów. Brania były bardzo mocne i pewne, a ryby wyskakiwały do przynęt najczęściej spomiędzy podwodnych głazów, a nie z trzcin, jak tego oczekiwaliśmy. Warto więc wykonywać rzuty na wszystkie strony, nie tylko w kierunku brzegu, co zwiększa atrakcyjność każdego miejsca.

Gdy pogoda nie pozwoli na dalekie pływanie, możemy też znaleźć kilka dobrych miejscówek w niewielkiej odległości od przystani. Tam nie ma wprawdzie zbyt wielkich szans na rybę życia, ale szczupaki „kulinarne” – jedno bądź dwukilogramowe, połowimy raczej bez większych trudności. Tak przynajmniej było w czasie naszego testu.

Dziewięćdziesięciocentymetrowe szczupaki są tutaj na porządku dziennym.

Kilkanaście okoni z jednego ustawienia

Poza szczupakami w naszym łowisku znajdziemy liczne okonie. Tak liczne, że z jednego ustawienia zakotwiczonej łodzi można wykonać dziesięć rzutów i złowić dziesięć pięknych ryb w rozmiarze ok. 30-35 centymetrów. Sztuki większe też się zdarzają. Oczywiście warunkiem jest dobranie właściwej przynęty.

Okonie biorą niemal w każdej zatoczce, a najlepiej przy wyjściu z zatoki na otwartą wodę. Gdy w okresie dobrego żerowania nastawimy się tylko na okonie, w trakcie całodziennej sesji złowienie 50 sztuk jest absolutnie realne i to grubo przed czasem.

Nie trzeba chyba dodawać, że lapońskie okonie z krystalicznie czystej wody są prawdziwym kulinarnym rarytasem. Smażone na masełku będą głównym punktem wykwintnej kolacji, jaką możemy sobie zafundować praktycznie codziennie.

Jeziorko pstrągowe

Jeśli komuś znudzi się już łowienie szczupaków i okoni na wielkiej wodzie, może wybrać się na zlokalizowane kilka minut jazdy samochodem od domu łowisko „put and take”, obficie zarybione pstrągiem tęczowym. Tym bardziej, że kulinarne walory tej ryby są również bardzo cenione przez wędkarzy i można pokosztować wielu dań na surowo: sashimi, sushi, tatara, carpaccio czy ceviche.

Ryby dobrze biorą zarówno na spinning, jak i sztuczna muchę. Dostęp do wody jest komfortowy i łódź całkowicie zbędna. Pierwszych kilka rzutów niemal zawsze przynosi co najmniej jedno branie, jednak później ryby są ostrożniejsze i aby je złowić trzeba trochę poeksperymentować z przynętami. Tak było w każdym razie w czasie naszego testu. Generalnie złowienie kilku ryb przez kilka godzin jest całkowicie realne. Na łowisko trzeba wykupić odrębną licencję, w czym pomoże gospodarz.

Leśna rzeka

Ostatnią opcją jest piękna rzeka, którą zamieszkują lipienie, pstrągi, a nawet szczupaki. Wije się ona malowniczo wśród zalesionych pagórków w miejscach całkowicie odludnych i dzikich. Nad wodą spotkać można leśną zwierzynę, dzikie ptaki i wykonać piękne przyrodnicze zdjęcia. Można też przy jednej z wiat zrobić sobie krótki biwak i ognisko, a na nim upiec kiełbasę i zaparzyć kawę. Jesienią można nazbierać grzybów.

Piękna rzeka jest zasobna w lipienie, są w niej też inne gatunki.

Rzekę zamieszkują głównie lipienie przeciętnych rozmiarów (30-40 cm), lecz sztuki większe trafiają się dość często. Można je łowić zarówno na muchę, jak i na spinning. Dobrze reagują szczególnie na obrotówki. Pstrągi potokowe są tam niestety małe i rzadko przekraczają 35 centymetrów. Lecz w głębokich dołach i ich sąsiedztwie możemy trafić naprawdę ładnego szczupaka – w czasie naszego testu trafiła się sztuka czterokilogramowa. Zapewniamy, że walka z takim okazem na niewielkiej rzece, szczególnie przy użyciu lekkiego spinningu, to spore przeżycie. Wyskoki, odjazdy, murowanie…