O łowisku

Zapraszamy Państwa serdecznie na Kamczatkę, na wędkarska przygodę, którą trudno będzie kiedykolwiek zapomnieć. Niezwykłe bogactwo ryb i dziewicza natura, a także rosyjska gościnność i przepyszna kuchnia sprawią, że zaliczą Państwo ten wyjazd zapewne do najlepszych, jakie kiedykolwiek dane było Wam przeżyć. Proponujemy wędkowanie na całkowitym odludziu z dala od cywilizacji, w dorzeczu jednej z rzek płynących w stronę Morza Ochockiego – a więc po zachodniej stronie kamczackiego wododziału. Powstała tam baza, w której wszystko podporządkowane jest wygodzie wędkarzy.

Baza w królestwie niedźwiedzi

Nasza baza jest oddalona o 160 kilometrów od Pietropawłowska Kamczackiego – głównego miasta tego półwyspu, do którego przylatujemy samolotem z Moskwy. Jego nazwa pochodzi od statków „Św. Piotr” i „Św. Paweł”, którymi przypłynął niegdyś w te okolice duński żeglarz Vitus Bering – komandor w służbie carskiej marynarki i jeden z wielkich odkrywców geograficznych. Zaraz po przylocie z Pietropawłowska wyrusza się w niezwykłą podróż potężnym terenowym pojazdem „Ural”. Jedzie on najpierw porządną asfaltową drogą, by potem wjechać na nienajgorsze jeszcze szutrówki, a w końcu w zupełnie pozbawiony bitych dróg teren. Po drodze można podziwiać wspaniałe ośnieżone góry i liczne stożki wulkanów, a także zjeść barszcz i pielmienie w jednym z przydrożnych barów. Wieczorem pierwszego dnia uczestnicy przybywają do bazy pośredniej, zlokalizowanej w jednej z niewielkich miejscowości. Tam można wziąć prysznic, odpocząć, zjeść smaczną kolację i wygodnie przenocować w drewnianych, ogrzewanych domkach.

Rankiem kolejnego dnia wędkarze kontynuują podróż „Uralem” już w znacznie trudniejszym terenie. Po drodze trzeba nawet pokonać kilka rzek. Wreszcie około południa terenowy wóz osiąga brzeg naszej rzeki, nad która została zbudowana baza. Ostatnia faza podróży do bazy realizowana jest przy pomocy pontonów. Rafting po malowniczej górskiej rzece to kolejny etap wielkiej przygody. Po niemal godzinnym rejsie kierowane przez doświadczonych przewodników pontony przybijają do bazy.

Sama baza znajduje się w lesie na całkowitym pustkowiu (w odległości kilkunastu kilometrów od bazy jest mała wioska Ewenów, ale zasadniczo wokół żyją tylko niedźwiedzie i inna zwierzyna), niemniej standard, jaki jest w tak dzikim miejscu zaoferowany wędkarzom, musi budzić szacunek. Mieszka się w przyzwoitych drewnianych domkach z ogrzewaniem, do dyspozycji gości są też prysznice, toalety, mała jadalnia, sala telewizyjna, sauna, a także ogrzewany piecem domek do suszenia butów i ubrań… Na miejscu jest też mały sklepik z alkoholem oraz pamiątkami (okolicznościowe koszulki, bluzy).

Organizacja wędkowania

Po śniadaniu, około godziny dziewiątej, rozpoczyna się każdego dnia wędkarska sesja. Wędkarze łowią po dwie-trzy osoby na pontonie – każda grupka pod opieką oddzielnego gajda. W ciągu całego dnia każda grupka zalicza po 4-6 pooli w różnych rejonach rzeki. Aby nie powstawał tłok na łowisku, część łodzi płynie w górę, a część w dół rzeki. W ciągu dnia na łowisku serwowane są wspaniałe posiłki z ogniska (m. in. zupa rybna ucha, kawior, pieczona kiełbasa i boczek, ryba z rusztu). Wieczorem, po skończonym wędkowaniu, w bazie podawana jest wspólna kolacja.

Kręcące się po okolicy niedźwiedzie nie są tak groźne jak w Kanadzie czy na Alasce, gdyż nie ma tu agresywnych grizzlich, a ponadto misie mają latem dostatek pożywienia w rzece. W efekcie przewodnicy nie są wyposażeni tak jak w Kandzie w strzelby, tu wystarczy specjalny gaz, dym z ogniska i w miarę głośne zachowanie w trakcie łowienia. Są też odstraszające niedźwiedzie psy. Oczywiście ostrożność jest wskazana, jednak jak do tej pory w bazie nie zdarzył się żaden poważniejszy incydent związany z zagrożeniem dla człowieka.

Ryby Kamczatki

Samo łowienie na naszej rzece przyprawić może o zawrót głowy! Ryb jest tyle, że biorą niemal przez cały czas, a sztuki okazowe padają każdego dnia. Można je łowić zarówno metodą spinningową (sugerowane pojedyncze haki), jak i na sztuczną muchę. Jeśli chodzi o gatunki, ich różnorodność jest większa niż w wielu łowiskach w Kanadzie czy na Alasce. W jednym miejscu można łowić nie tylko pięć gatunków pacyficznych łososi (czawycza, kiżucz, keta, nerka i gorbusza), ale także niezwykle silne i grube pstrągi tęczowe zwane tu mykiżą, bajecznie kolorowe palie dolly varden (Salvelinus malma) oraz potężne palie wschodniosyberyjskie zwane kundżą. Ten ostatni gatunek to zdobycz niezwykle prestiżowa i piękna – prawdziwa wisienka na torcie. W czasie naszego testowego wyjazdu w sierpniu 2019 roku udało nam się jednak złowić w tydzień aż 35 kundż, w tym okazy o spektakularnej długości w granicach 70-80 cm.

Jeśli chodzi o ryby innych gatunków – od ich holowania mogą rozboleć ręce. Najczęstsza zdobyczą są palie (golce), za które w Europie niejeden wędkarz dałby się pokroić. Tutaj sztuki 45 centymetrowe traktuje się już po kilku dniach jako uciążliwy przyłów… To trudne do uwierzenia, ale prawdziwe! Stosunkowo najtrudniej jest złowić dużego tęczaka (powyżej 60 cm), ale dzięki przewodnikom, którzy zabierają wędkarzy na długie wycieczki w dół rzeki, niemal każdego dnia pada wiele olbrzymich ryb o masie w granicach 4 kilo. Można je łowić na spinning, muchowe streamery, a także powierzchniowe myszy. Te ostatnie robią prawdziwą furorę, a niektórzy muszkarze nastawiają się po paru dniach już tylko na tę przynętę. Mysz szczególnie skuteczna jest w miejscach, gdzie nurt sąsiaduje z podmytymi burtami brzegowymi. Tam z głębszych dołów tęczaki chętnie wyskakują do powierzchniowej przynęty.

Wyniki na wyprawach