O łowisku

Tu są czary!

W ostatnich latach Grenlandia została odkryta dla wędkarzy. Tamtejsze rzeki i jeziora, ze względu na surowy klimat, zamieszkuje praktycznie tylko jeden interesujący wędkarsko gatunek - palia alpejska, zwana po łacinie Salvelinus alpinus, a po angielsku "arctic char" (czytaj arktik czar). Ryby te spędzają większą cześć roku w wodach słodkich, ale wiosną spływają na krótki czas do morza za pokarmem, a ich łuska nabiera wówczas srebrzystej barwy. Latem palie powracają do rzek i wędrują w górę na tarliska. Stają się znowu kolorowe - ich zielonkawe boki nakrapiane są różowymi punktami, a brzuchy mienią się żywym, ognistym pomarańczem.

Kraina wędkarskich marzeń

Grenlandzkie palie dają się łowić zarówno na spinning, jak i na suchą muchę. Przeciętnie łupem wędkarzy padają sztuki 50-centymetrowe, które są godnymi rywalami i potrafią dać popis waleczności. Ryby większe, w przedziale 60-70 cm, trafiają się trochę rzadziej, ale praktycznie każdy wędkarz łowi po kilka takich egzemplarzy w trakcie tygodniowej wyprawy. Najwięksi szczęściarze mają przyjemność stoczenia walki (nie zawsze zwycięskiej) z okazami 80-cio i 90-cio centymetrowymi, których masa przekracza 5 kilogramów. Palie możemy porównać raczej do pstrągów (które kształtem bardzo przypominają), niż do łososi, więc proszę wyobrazić sobie łowisko, gdzie mieliby Państwo możliwość codziennego łowienia dzikich "pięćdziesiątaków" i "sześćdziesiątaków", na dodatek w dużych ilościach. To coś z sennych marzeń, a nie realnej rzeczywistości. A Grenlandia takim miejscem właśnie jest!

Obóz na pustkowiu

Eventur proponuje wyprawę w całkowicie odludne rejony Grenlandii, w południowo zachodniej części wyspy. Latem temperatura oscyluje tam w granicach 10-15 stopni Celsjusza (czasami dochodzi do 20), nie jest więc tragicznie zimno. Na miejsce dociera się najpierw samolotem (z Kopenhagi do Sisimiut, z przesiadką w Kangerlussuaq), a następnie dużym, pełnomorskim jachtem motorowym (czterogodzinny rejs wzdłuż wybrzeża). W obozie wędkarze przebywają przez tydzień nie mając żadnego kontaktu z cywilizacją (brak pokrycia sieci komórkowej, jedynie awaryjny telefon satelitarny).

Rzeka Erfalik

Podstawowym łowiskiem w trakcie pobytu w obozie jest rzeka Erfalik. Ma ona miejscami charakter górski, a miejscami płynie spokojnie rozlewając się na dużą szerokość. Wokół rzeki rozciągają się cudowne krajobrazy - teren jest górzysty, pełno mokradeł i zielonych łąk. Rzeka Erfalik przepływa przez dwa jeziora, w których też można łowić ryby. Raz dziennie, w czasie przypływu, do Erfaliku wchodzą z morza setki świeżych wysrebrzonych palii.

Łowi się je w odcinku przyujściowym. W górnej części rzeki na wędkę trafiają już ryby mniej lub bardziej kolorowe, zadomowione przez dłuższy czas w słodkowodnym środowisku. Najskuteczniejsze przynęty to nimfy, streamery i specjalne pianki (metoda muchowa), a także pomarańczowe błystki obrotowe i gumki (spinning). Palie są niewiarygodnie silne - potrafią odjeżdżać na kilkadziesiąt metrów w dół rzeki i bezpardonowo zrywać zbyt delikatne żyłki.

Rzeka Savssanquit

Drugą opcją jest wędkowanie na rzece Savssanquit, oddalonej od obozu o 2,5 godziny marszu przez pagórkowatą okolicę. Tam również w przyujściowym odcinku połowimy ryby srebrne, a wyżej kolorowe. Okolica jest dzika, odludna i piękna. Nie wiadomo dlaczego, ale na rzece Savssanquit ryby znacznie chętniej biorą na powierzchniowe pianki, co czyni ich łowienie bardziej widowiskowym i emocjonującym. Na wycieczkę (i w ogóle na całą wyprawę do Grenlandii) należy bezwzględnie zabrać ze sobą siatkę ochronną na głowę przeciw komarom i meszkom, których na wyspie wyjątkowy dostatek. Ale owady te są dokuczliwie jedynie przy bezwietrznej pogodzie. Gdy pojawia się nawet lekki wietrzyk - od razu znikają.

Wyniki na wyprawach Ryzyko wysokiej wody