O łowisku

Pod względem wędkarskim jest jeszcze lepiej – ryba należy do najwaleczniejszych i najtrudniejszych do wyholowania spośród wszystkich gatunków, jakie znamy. Występuje jedynie w Ameryce Południowej, a najlepszym jej łowiskiem jest rzeka Parana.

Druga po Amazonce

Każdy z nas chyba słyszał kiedyś w szkole na lekcji geografii o wielkiej południowoamerykańskiej rzece Paranie. Nie każdy chyba jednak pamięta, że ma aż 4700 kilometrów długości, co plasuje ją na drugim miejscu na kontynencie (po Amazonce) i w pierwszej dziesiątce na świecie. Jest też bardzo szeroka – pokonanie jej w poprzek na wielu odcinkach musi zająć trochę czasu, a w dni wietrzne bywa nawet niemożliwe. Jej lejkowate ujście (w zasadzie jest to już morska zatoka, oddzielająca Argentynę od Urugwaju) nosi nazwę La Plata i stanowi strefę wody wymieszanej: słono-słodkiej. Parana przepływa przez trzy kraje: Brazylię, Paragwaj i Argentynę, a jej główne dopływy to rzeki: Paragwaj, Urugwaj, Tiete, Iguacu, Salado i Paranarema. Na jej biegu zlokalizowanych jest kilka dużych miast, jak Corrientes, Santa Fe czy Rosario. Parana stanowi ważny szlak żeglowny, barkami i rzecznymi statkami transportowane są surowce, artykuły spożywcze, maszyny, a nawet bydło.

Po złoto Parany

Parana jest silnym magnesem przyciągającym wędkarzy - nie tylko południowoamerykańskich, ale także zagranicznych. To z powodu złotej dorady (łac. Salminus brasiliensis). Jej nazwa pochodzi od legendarnej krainy złota El Dorado, której poszukiwali dawni konkwistadorzy. Należy do drapieżników i odżywia się rybami, dzięki czemu jest do upolowania na wędkę. Łowione zwykle egzemplarze mają od 2 do 10 kg masy, a rekordowa sztuka osiągnęła niebotyczną wagę 31 kilo i 40 dekagramów! Jej charakterystyczną cechą, oprócz wspomnianej płetwy tłuszczowej, jest niezwykle twardy pysk.

Dorady poławia się w różnych miejscach na biegu Parany, a także w jej dopływach. Główne metody to spinning, trolling i sztuczna mucha. Najpopularniejsza taktyka to obławianie rzutami strefy przybrzeżnej (z łódki, od strony wody). Przynęta musi być lokowana bardzo blisko potencjalnych kryjówek – krzaków, wysokich traw, pływających liści, zwalonych gałęzi drzew, wysokich burt brzegowych. Brania są niezwykle agresywne i następują zazwyczaj zaraz po wpadnięciu przynęty do wody, choć niekiedy dorado odprowadza przynętę aż do samej łódki, aby ją w ostatniej chwili zaatakować lub zrezygnować z ataku. Po braniu następuje seria wyskoków, z których najbardziej niebezpieczny dla wędkarza jest pierwszy. W tym momencie większość dorad pozbywa się przynęty, gdyż jest niedostatecznie mocno zacięta (średnio wędkarze doholowują jedną doradę na 5-6 brań, ale czasem nawet 10 ryb z rzędu potrafi uwolnić się z haka). Czas od momentu brania do wyskoku jest tak krótki, że zacięcie w tempo jest praktycznie niewykonalne, dlatego do połowu tych ryb zaleca się bardzo twarde kije.

Jeśli chodzi o przynęty spinningowe, najczęściej używa się wąskich i dość ciężkich tonących woblerów które należy prowadzić w miarę szybko. Ponadto od czasu do czasu skuteczne okazują się powierzchniowe poppery. Jeśli chodzi o połowy na muchę – dominuje streamer. Z kolei w trollingu sprawdzają się rozmaite woblery – płycej lub głębiej pracujące. Najskuteczniejsze przynęty są oczywiście do zakupienia na miejscu.

Esquina i okolice

Nasza pierwsza wyprawa grupowa miała miejsce w 2015 roku, a jej celem były okolice miasteczka Esquina w stanie Corrientes (północna Argentyna). Choć to już strefa subtropikalna, to upały są tam zdecydowanie do wytrzymania. Tereny wokół Esquiny mają bardzo różnorodny charakter – można łowić w głównym, szeroko rozlanym korycie Parany, w jej bocznych odnogach i rozlewiskach, jak i w dopływie – rzece Corrientes. O planie wędkowania w danym dniu decydują zawsze przewodnicy.

Przyroda w tym miejscu Argentyny jest już tropikalna – znajdziemy fragmenty dżungli z dzikimi zwierzętami, ale również bardzo wiele łąk, na których wypasane jest bydło. Charakterystyczne są wielkie połacie wody pokrytej pływającymi liśćmi wodnych roślin (trochę jak nasze nenufary, ale znacznie bardziej gęste), tworzące jakby gigantyczne ruchome pola. Pod nimi może znajdować się kilka metrów wody, choć pozornie sprawiają wrażenie stałego lądu. Na rzekach znajdziemy wyspy, łachy, przykosy, głębokie doły, bystrzyny i rafy (szczególnie na Corrientes), a nawet fragmenty wysokiego klifowego brzegu.

Poza złotym dorado, którego jest tutaj bardzo dużo, złowić można miejscową odmianę payary, lokalnego suma, pacu czy piranię.

Parana jest najpopularniejszym łowiskiem dorad nie tylko ze względu na powszechność występowania tego gatunku, ale przede wszystkim ze względu na rozmiary. Na tej rzece złowienie okazu w granicach 5-10 kg zdarza się stosunkowo często, co w wielu innych rzekach Ameryki Południowej jest już dużą sztuką.

Wyniki na wyprawach