O łowisku

Previous Next

Alandy to prawdziwa wędkarska wizytówka Skandynawii. Archipelag tysięcy małych wysepek tworzy jedyne w swoim rodzaju gigantyczne łowisko. Pełno tu zatok, cieśnin, wrzynających się w wodę cypli i kamiennych raf, a ukształtowanie dna, obfitość roślinności wodnej oraz drobnego pokarmu dają szansę na rozród i szybki wzrost rozmaitych gatunków ryb.

Król szczupak

Łowiska szkierowe, a przede wszystkim rozległe wewnętrzne zatoki, wciskające się pomiędzy największe alandzkie wyspy, bardziej przypominają pojezierza niż łowiska morskie. Brzegi okalają często zielone trzciny, a dno porośnięte jest licznymi odmianami zanurzonej roślinności. Nie brakuje tu podwodnych górek, blatów i kamienistych raf. Skaliste urwiska, unoszące się niemal pionowo ponad lustro wody, zazwyczaj porasta iglasty las, co sprawia, że łowiąc ryby na Alandach, naprawdę odpoczywamy i czujemy się jakby oderwani od zgiełku zindustrializowanego świata.

Wewnętrzne szkiery są doskonałymi łowiskami szczupaków, których jest tu bardzo dużo. W okresie wiosennym i jesiennym ryba ta zdecydowanie dominuje w połowach wędkarzy. Szczupaków szukamy głównie na płytkich, gęsto porośniętych blatach oraz w pobliżu skalistych wysepek, często niespodziewanie pojawiających się na środku rozległych zatok. Wysepki te to nic innego jak szczyty kamienistych górek, na których stokach czają się okazy - prawdziwi nestorzy szczupaczego rodu. Bardzo wydajne są także ostre przybrzeżne stoki dna, najlepiej w pobliżu trzcinowisk, a także kamieniste rafy, których jest tu dostatek.

Łowiska na Alandach zadowolą zarówno tych wędkarzy, którzy będą chcieli nacieszyć się z dużą ilością średnich ryb, jak i tych, którzy nastawią się na mniej brań i rekordowe okazy. Przy odrobinie cierpliwości i zastosowaniu selektywnych dużych przynęt, złowienie przysłowiowej „ryby życia” jest tutaj wielce prawdopodobne.

Szczupaków małych i średnich możemy złowić na Alandach mnóstwo.

Inne gatunki

Z innych gatunków, na które warto się nastawić, polecamy okonia oraz sandacza. Największe osobniki obu gatunków występują masowo w pobliżu twardego, skalistego dna (nawet na znacznych głębokościach) i przy urwistych, stromych stokach w pobliżu trzcin. Drobnego i średniego okonia znajdziemy na Alandach w olbrzymich ilościach, a ryby te występują praktycznie we wszystkich rejonach archipelagu. Po dobraniu odpowiednich przynęt za przy pomocą lekkiego zestawu godzinami rozkoszować się holem małych i średnich garbusów - aż do całkowitego znudzenia. Oczywiście co jakiś czas ryby przestają reagować na podawaną przynętę, ale wówczas wystarczy tylko zmienić jej kolor, aby ponownie zainteresować agresywne pasiaste drapieżniki.

Przy okazji „okoniowych żniw” często na wędce zamelduje się dorodny szczupak lub... piękny złocisty jaź. Miłośnikom spokoju i wędki spławikowej polecamy wielkie stada ryb spokojnego żeru - przede wszystkim leszczy i płoci. Natomiast króla alandzkich łowisk - łososia bałtyckiego - łowi się tylko i wyłącznie na trolling, na otwartych wodach zewnętrznych archipelagu, kilka mil morskich od brzegu. Średnia masa łowionych salmonidów oscyluje w granicach 9 kg. Dzięki takiej obfitości ryb w poszukiwaniu wędkarskiego szczęścia na alandzkie łowiska rok w rok przybywa wielu zagranicznych wędkarzy. Nic dziwnego - tutaj każdy ma realną szansę na spotkanie z rekordowym okazem.

Jak znajdziemy dobre miejsce, okonie biorą w każdym rzucie.

Wyspy dumne swą odrębnością

Wizyta na Alandach to także wielka gratka dla zapalonych podróżników, których nie brakuje wśród wędkarzy. To bardzo osobliwy rejon północnej Europy, z licznymi ciekawostkami. Choć wyspy politycznie są częścią Finlandii, obowiązuje tu język szwedzki. Ma to swoje uwarunkowania historyczne, gdyż przez wieki tereny te były częścią szwedzkiego królestwa. Poza tym ze swymi wpływami oddziaływała też carska Rosja, będąca kolejnym historycznym zwierzchnikiem wysp. Pamiątka po Rosjanach jest choćby nazwa stolicy kraju Mariehamn (czyli „Port Marii”), która jest dziełem cara Aleksandra II (nazwał tak miasto na cześć swej żony Marii). Mieszka tu też dziś sporo dobrze sytuowanych Rosjan, którzy zakupili sobie pięknie położone domki i wybrali życie blisko natury.

Flaga autonomicznych Wysp Alandzkich.

Te wszystkie uwarunkowania historyczne są źródłem pewnej odrębności kulturowej Alandów zarówno od Szwecji, jak i od Finlandii, co ma swe odbicie w nadanej im autonomii. Wyspy szczycą się dziś własnym parlamentem (Langting), jak też własną flagą z charakterystycznym krzyżem, typowym dla wszystkich skandynawskich krajów. Autonomiczne Alandy są członkiem Unii Europejskiej, a obowiązującą waluta jest euro.