O łowisku

Previous Next

Nie jest tajemnicą, iż w Szwecji sandaczowe łowiska są bardzo zróżnicowane – w wielu jeziorach żyje niewielka populacja „mętnookiego”, w innych jest go sporo, ale dominują niewielkie sztuki, są wreszcie i takie – niestety nieliczne – gdzie sandacz ma świetne warunki życiowe, rośnie szybko i stanowi wielką atrakcję dla wędkarzy. Są to prawdziwe „perełki”, na które szwedzcy przewodnicy wożą na ryby swoich klientów.

W rejonie Högsjö, zlokalizowanym w regionie Örebro i zaliczanym jeszcze do Szwecji Południowej, znajduje się jedno z takich właśnie jezior. To dość duży zbiornik o powierzchni niemal 3000 hektarów. Maksymalna głębokość akwenu to 16 metrów i znajdziemy ją w kilkukilometrowym uskoku dna w południowej części jeziora. Reszta zbiornika ma głębokości rzędu 4-7 metrów z całą masą fantastycznych podwodnych górek. Jak na południową Szwecję jezioro jest dość żyznym akwenem – występuje w nim woda o zielonkawym zabarwieniu z masą trzcinowisk i roślinności zanurzonej. Zbiornik jest więc dość czytelny i nie sprawi kłopotów także mniej doświadczonym wędkarzom. Podstawowe ryby drapieżne, w które woda obfituje, to sandacz, szczupak i okoń.

Niezłe wyniki – głównie w połowach mniejszych szczupaków i okoni - zanotujemy na płytkich, trzcinowych miejscówkach (tak lubianych przez wielu wędkarzy!), których też jest tu pod dostatkiem. Najbardziej jednak godne odwiedzenia będą górki podwodne (jest ich na jeziorze bardzo dużo) oraz wspomniany wyżej głęboki rów z przyległymi do niego 8-12 metrowymi blatami. Jednak aby tam jednak skutecznie łowić, potrzebna nam będzie bezdyskusyjnie echosonda. Znakiem rozpoznawczym najlepszych miejsc będą ławice drobnej ryby (jej skupiska widać przede wszystkim w lecie i na jesieni), a ich znalezienie praktycznie gwarantuje spotkanie z sandaczem, okoniem lub szczupakiem.

Oto nasze rewelacyjne jezioro - łowisko sandaczy i nie tylko...

Jezioro jest bardzo atrakcyjne dla miłośników klasycznego spinningu, ale też trollingu, drop-shota czy coraz popularniejszej metody wędkowania w pionie, czyli „vertical fishing”. O czym jeszcze koniecznie trzeba wspomnieć? Otóż będąc tam po raz pierwszy trzeba bezwzględnie uważać na liczne skały czy spławiane kiedyś tym jeziorem drewniane bale, na których można uszkodzić śrubę silnika (szczególnie w płytszej, północnej części jeziora). Dlatego zalecamy uważne i spokojne pływanie oraz posiłkowanie się echosondą i mapą łowiska.

Wymarzona woda na sandacza

W naszym jeziorze nie brakuje dorodnych okoni i szczupaków. Głównym drapieżnikiem jest tam jednak sandacz, który ma świetne warunki do bytowania. Decyduje o tym mnogość pokarmu, ale przede wszystkim charakterystycznych miejsc, gdzie „mętnooki” czuje się najlepiej. Będzie to twarde, kamieniste lub lekko gliniaste dno, górki podwodne, raptowne uskoki i obszary z dość ciemnym odcieniem wody. Sandacza w jeziorze jest naprawdę bardzo dużo i dorasta on do fantastycznych jak na szwedzkie warunki rozmiarów. Dominują sztuki w przedziale 50-70 cm, ale szansa na rybę z ósemką lub dziewiątką z przodu jest tu bardzo realna, na pewno zdecydowanie większa niż na wielu innych szwedzkich zbiornikach.

Sandacze upodobały sobie południową i południowo-wschodnią część jeziora, a więc okolice najgłębszych miejsc. Najwięcej łowi się ich na wodzie o głębokości 8-12 metrów (szczególnie latem i na jesieni). Sporo ryb tego gatunku trafia się jednak też w innych częściach jeziora na zdecydowanie płytszej wodzie (miesiące maj-czerwiec). Świetne są na przykład 4-6 metrowe górki i wszelkie zlokalizowane w ich okolicy płytsze blaty. Na miejscach nie przekraczających sześciu metrów głębokości jest też zdecydowanie więcej szczupaków i okoni. A więc czasem z jednego ustawienia łodzi w takiej okolicy możemy złowić trzy różne gatunki drapieżników!

Jezioro zamieszkuje ponadprzeciętna populacja sandacza.

A na koniec krótka relacja Tomka Wieczorka z kilkudniowego testu łowiska:

„Podczas naszego studyjnego wyjazdu we wrześniu 2018 roku pogoda nas nie rozpieszczała, a silny wiatr skutecznie utrudniał łowienie. Jednak pomimo tych problemów połowiliśmy naprawdę dobrze. Sandacze reagowały chętnie na średniej wielkości rippery w różnych kolorach oraz na ciemne koguty. Co ciekawe, podczas słabego żerowania bardzo skuteczny okazał się właśnie ciężki kogut, powoli wleczony po dnie. Sporo brań odnotowaliśmy również łowiąc w pionie na „vertical”, nawet na bardzo duże, 25-centymetrowe gumy. Podczas naszej testowej wyprawy nie trafiliśmy na rekordowe sandacze, a największa złowiona ryba miała około 70 centymetrów. Ze sprawdzonych jednak i w pełni wiarygodnych źródeł wiemy, iż większych sandaczy w jeziorze jest dużo. Nie brakowało natomiast ładnych szczupaków i okoni, co widać na załączonych zdjęciach z testowego wyjazdu.” ”