O łowisku

Previous Next

Rejon rzeki Skeena należy do najciekawszych łowisk Kanady, a i w skali światowej posiada od wielu lat uznaną markę. Wędkarze znajdują tutaj wielkie bogactwo ryb, wymarzony spokój i cudowne krajobrazy. Do najbardziej cenionych gatunków należą oczywiście steelhead i pacyficzne łososie. Szczególnie ten pierwszy jest magnesem przyciągającym od lat licznych fanatyków płetwy tłuszczowej.

Kanada pachnąca żywicą

Rzeka Skeena jest pod względem długości drugą rzeką Kolumbii Brytyjskiej (po słynnej Fraser). Ma łącznie 570 km długości. Jej źródła zlokalizowane są w pobliżu płaskowyżu Spatsizi na wysokości około 1500 m n.p.m., a ujście w okolicy fiordu Chatham na Pacyfiku.

Skeena i jej okolice, które porastają gęste lasy, to miejsce charakteryzujące się dużą różnorodnością przyrodniczą i mnogością interesujących gatunków fauny oraz flory. Licznie występują tu przede wszystkim niedźwiedzie (czarne baribale i grizzly), a także wilki, orły czy zapuszczające się z oceanu foki. W lasach rosną olbrzymie, wiecznie zielone cedry i świerki. Krajobrazy wokół Skeeny są zjawiskowe - składają się na nie ośnieżone szczyty górskie, a także przełomy i kaniony rzeczne. Już sam spływ wartkim górskim potokiem i podziwianie dziewiczej przyrody to wielka frajda dla turystów.

Wędkarskie eldorado

Całe dorzecze Skeeny należy do najciekawszych wędkarskich terenów Ameryki. Na niektórych rzekach – pomimo horrendalnych cen – w sezonie tworzą się kolejki oczekujących po ściśle limitowane licencje. Te najsłynniejsze, znane wszystkich fanom ryb łososiowatych w Kanadzie i USA, to Bulkley, Morice, Kispiox, a także sama Skeena.Żyje tu wiele gatunków ryb – przede wszystkim 5 odmian łososia pacyficznego (Oncorhynchus): king salmon czyli czawycza, coho czyli kiżucz, chum czyli keta, sockeye czyli nerka oraz pink czyli gorbusza. Oczywiście wszystkie należą do wielce pożądanych wędkarskich trofeów, jednak najbardziej cenione są dwa: king (ze względu na rozmiary, gdyż łowione sztuki dochodzą nierzadko do 20 kg masy) oraz coho (ze względu na agresywność i bardzo dobre brania zarówno na spinning, jak i muchę). Wchodzą one do rzek tysiącami w różnych okresach roku – w zależności od gatunku.

Steelhead należy do najbardziej prestiżowych trofeów wędkarskich na całym świecie.

Oprócz łososi znajdziemy tu steelheada czyli rybę-legendę. Jest to wędrowna forma pstrąga tęczowego, żyjąca głównie w oceanie, ale wchodząca również do rzek w celach rozrodczych. Do samej Skeeny migruje rocznie ponad 30 000 sztuk, co czyni ją wybitnym łowiskiem tego gatunku w skali całej Ameryki Północnej. Ponadto w dorzeczu Skeeny znajdziemy inne pstrągi, jak np. cutthroat, a także palie, jak pięknie ubarwiona dolly varden. Natomiast w przybrzeżnych wodach Pacyfiku da się z powodzeniem łowić halibuty. Nie są one tak duże jak w Norwegii (dominują ryby kilkukilogramowe), ale niemal zawsze można liczyć na sporo brań i wspaniałą wieczorną ucztę.

Stalowy obiekt pożądania

Wspomniany steelhead należy do najbardziej poszukiwanych gatunków, a jego połowy stanowią w Ameryce coś w rodzaju odrębnej kategorii wędkarstwa. Ceniony jest przede wszystkim za swą wybitną siłę i waleczność, ale również przebiegłość, gdyż należy do ryb dość trudnych do złowienia. Warto jeszcze dodać, że zalicza się do ryb wyjątkowo pięknych, o idealnych niemal proporcjach kształtu.

Steelheady poławia się trzema metodami: na spinning (bo zaraz po wejściu do rzek odżywiają się małymi rybkami), sztuczną muchę (gdyż potem przechodzą na lżejszy pokarm, składający się z larw i owadów) a także na ikrę z gruntu (bo po dłuższym pobycie w rzece steelheady nie gardzą też ikrą i mięsem padłych łososi). Brania nie są częste, ale trofeum jest tak prestiżowe, że warto cierpliwie poczekać nawet kilka godzin. W rejonie Skeeny morskie tęczaki objęte są praktyką „no kill”. Za okazy uważane są sztuki przekraczające 10 kilo wagi, a najczęściej trafiają się ryby w granicach 4-6 kilo.

Coś dla mniej cierpliwych

Inną niezwykle atrakcyjną wędkarsko rybą, spośród tych żyjących w Skeenie i jej dopływach, jest łosoś kiżucz czyli po angielsku coho. Jego popularność bierze się stąd, że jest najbardziej agresywnym ze wszystkich pacyficznych łososi i doskonale bierze na typowe przynęty spinningowe – np. błystki. Ponadto można go skutecznie poławiać metodą muchową (łososiowy streamer), a także gruntową (na ikrę z systemikiem wyposażonym w turbinkę spin-n-glow). Jeśli chodzi o spinning, najbardziej łowną bronią są specjalne dżigi wykonane z piór, które można nabyć tylko na miejscu w Kanadzie. Obciążone ołowianą główką świetnie nadają się do penetrowania głębszych dołów i połowów w szybkim nurcie.

Kiżucz czyli coho - najbardziej agresywny z łososi pacyficznych.

W przypadku kiżuczy - dziennie można bez trudu złowić od kilku (norma) do kilkunastu (w najlepsze dni) ryb tego gatunku. Zazwyczaj mają masę od 3 do 6 kilo, ale trafiają się też sztuki większe. Walka z kiżuczem jest wspaniała. Silna ryba targając bez pardonu naszym sprzętem odjeżdża w nurt, a naszym zadaniem jest odciągnięcie jej na spokojniejszą wodę - tam, gdzie nie ma zaczepów – i podebranie. W cudownej leśnej scenerii zachodniej Kanady łowienie kiżuczy stanowi niezapomnianą wędkarską przygodę. W tym przypadku nie obowiązuje ortodoksyjna praktyka „no kill”, więc śmiało możemy zabrać rybę do usmażenia, upieczenia na ognisku czy uwędzenia.

Bez przewodnika ani rusz

Łowienie w dorzeczu Skeeny ma zdecydowanie największy sens, gdy wędkarzami opiekuje się miejscowy przewodnik, znający doskonale wodę i jej tajemnice. Jest ponadto wielokroć bezpieczniejsze w kontekście pojawiających się od czasu do czasu nad wodą niedźwiedzi czy wilków. Przewodnicy wiedzą, jak unikać bliskich spotkań z tymi niebezpiecznymi zwierzakami, są wyposażeni w gaz odstraszający i mają niezbędne doświadczenie, jak postępować w każdej sytuacji – czego trudno oczekiwać po nas Europejczykach.

Samotny wilk nad brzegiem rzeki Kitimat.

Wielkie znaczenie ma też wiedza przewodnika na temat aktualnego przebywania ryb i ich zachowań, a także dynamicznych zmian w korycie rzeki. Poziom wody w Skeenie i jej dopływach stale się zmienia, w zależności od tego czynnika zmienia się też ukształtowanie dna. Tam gdzie wczoraj była rybna przykosa dziś może być mało interesująca płaska prostka. Bez tej wiedzy naprawdę trudno jest odnosić sukcesy.

Steelhead Staszka

Poniżej prezentujemy fragment artykułu „Pstrąg wielki jak łosoś” autorstwa Piotra Motyki, który ukazał się w magazynie „Wędkarski Świat” numer 02/2013:

Staszek to twardy góral z Rabki. Nie certoli się więc z rybami, tylko je łowi. Pokazał nam to już na tym wyjeździe wielokrotnie, wyciągając z wody, jak gdyby nigdy nic, rekordowe kiżucze. Ze steelheadami też dał nam szkołę. Pewnego dnia na Skeenie, zaraz po tym, gdy dopłynęliśmy łodzią na obiecującą prostkę, Staszek zamiast zacząć natychmiast łowić usiadł na wędkarskim foteliku, przegryzł sandwicza i postanowił na początek... uciąć sobie drzemkę! A my w tym czasie jak opętani biczowaliśmy wodę spinningami, muchówkami. Bez efektu.

Po godzinie Staszek obudził się, wstał z pewną miną i rzekł: „No dobra ryboki, widzę, że tu źle się dzieje!”. Po czym wziął wędkę, wszedł raźnym krokiem do rzeki i w piątym może rzucie wielkim pomarańczowo-srebrnym blaszyskiem w nurt zaciął… Co? Oczywiście steelheada! Szczęki nam opadły ze zdumienia, bo to był pierwszy steelhead złowiony tutaj przez naszą grupę na spinning. A Staszek? Staszek z całkowitym spokojem wyholował rybę, z gracją skierował ją do nadstawionego przez przewodnika podbieraka i skwitował to wszystko donośnym „No!”.

Staszek i jego zdobycz ze Skeeny.